Spuštanje u čučanj skoro do samog tla, nikako ne može biti prihvaćeno kao opšti šablon koji označava perfektno izvođenje čučnjeva. Ključ je u fleksibilnosti koja se razlikuje od osobe do osobe i koja ne omogućava svima da se u savršenoj formi izvođenja čučnjeva spuste potpuno do tla, bez savijanja kičme. Dakle, primarni zahtjev je zadržavanje kičme pravom, sve do spuštanja u najnižu tačku koja to omogućava, i koja predstavlja granicu koja se ne treba prelaziti i nepotrebno rizikovati povredu leđa.
2
2/3
Greška broj 2: Obavezno spuštanje do kraja
Tri najveća mita o ženskim čučnjevima
