Dugoročno prekidanje sna može dovesti do značajnih kognitivnih efekata. Ovo može dovesti do raspadanja prirodne arhitekture spavanja.
Arhitektura spavanja je opis prirodnih faza spavanja koji se javlja tokom standardnog perioda spavanja, koji je predstavljen hipnogramom i može se procijeniti studijom koji se naziva polisomnografija. Iako arhitektura sna se mijenja kako starimo većina odraslih osoba se redovno kreće kroz različite faze spavanja. Kada se ove faze sna poremete javljaju se ozbiljne posljedice neovisno da li je san isprekidan zbog ponašanja pojedinca ili je uzrok bolest.
Prekidanje sna tokom noći ima iste posljedice na raspoloženje, koncentraciju i kognitivne sposobnosti kao hronično ograničenje sna. Buđenje tokom noći dovodi do skraćivanja vremena za dubinski san i nedovoljnog ukupnog sna.
